پمپ لجن كش مشهد پمپ

مشخصات فني الكترو پمپ لجن كش  مشهد پمپ                                   C – PUMP'S

 

توان ماكزيمم 132 كيلو وات نوع پروانه بسته – باز – نيمه باز   

توان مينيمم 2/2 كيلو وات جنس پروانه چدن، فولاد (ريخته گري شده)   

ماكزيمم دماي سيال 40+ درجه سانتي گراد عبوركره اي پروانه (راهگاه آزاد) 50 تا 300 ميليمتر   

مينيمم دماي سيال 15- درجه سانتي گراد جنس رينگ سايشي چدن، فولاد (ريخته گري شده )   

هد پمپاژ (ماكزيمم) 100 متر جنس پيچ و مهره ها استيل   

هد پمپاژ (مينيمم) 5 متر نوع اتصال فلنج   

دبي (بده) ماكزيمم 3500 متر مكعب بر ساعت نوع نصب ثابت، متحرك   

دبي (بده) مينيمم 1 متر مكعب بر ساعت نوع بلبرينگ كروي، استوانه اي يا مخروط ناقص   

محدوده سرعت 0 تا 3000 دور بر دقيقه نوع روانكاري بلبرينگ گريس   

نقطه كاري پمپ 70% تا 90% راندمان نوع آب بندي شفت آب بندي مكانيكي   

جنس دسته (محل قلاب) چدن چكش خوار (ماليبل ) نوع روانكاري آب بند روغن   

جنس شفت فولاد ضد زنگ موقعيت نصب پمپ مستغرق IP 68   

جنس پوسته (جدار داخلي ) چدن موتور محركه الكتريكي   

جنس پوسته (جدار بيروني ) چدن، فولاد (ريخته گري شده) ولتاژ 380-440-660   

جنس حلزوني (كيسينگ ) چدن، فولاد (ريخته گري شده ) فركانس 50  هرتز

 

پروانه

تلمبه هاي فاضلاب بايد قادر باشند مواد جامد درون فاضلاب را از خود عبور دهند. توالتهاي منازل مي توانند مواد جامد كروي تا قطر 65 ميليمتر را از خود عبور دهند، بنابراين تلمبه هاي فاضلاب بايد قابليت عبور اجسام تا قطر 75 ميليمتر را داشته باشند. مواد ريشه اي و رشته اي در اغلب اوقات وارد فاضلاب شده و در بيشتر مواقع باعث انسداد تلمبه ها مي شود. پروانه تلمبه ها بصورت باز، نيمه باز و بسته ساخته مي شود، پروانه هاي نيمه باز معمولاً يكطرف آن (پشت پروانه نسبت به جريان ) بسته است و طرف ديگر كه پره هاي پروانه و يا تيغه هاي آن باشد با پوسته ثابت تلمبه، جاسازي دقيق و نزديك مي شود. اين جاسازي و تنظيم دقيق مانع مي شود كه جريان از مسير دهش به محل مكش تلمبه سيركوله شود.در پروانه بسته ، هر دو طرف پروانه بسته مي شود و بنابراين فقط جاسازي دقيق و نزديك در طرف مكش تلمبه نياز است. پروانه هاي باز فاقد هر گونه پوشش براي پره ها هستند. تلمبه هاي فاضلاب با جريان شعاعي، بطور معمول داراي پوشش در دو طرف پره ها است. اين پوشش از فرسايش لبه هاي پره ها جلوگيري مي كند. معمولاً در فاضلاب، بعلت وجود مواد دانه اي، فرسايش لبه هاي پره ها در نوع پروانه هاي باز، باعث از بين رفتن فاصله تنظيم شده بين پره ها و پوسته ثابت تلمبه شده و كاهش بازده تلمبه را به دنبال دارد. 

نوع خاص پروانه بصورت گردابي پروانه نيمه بسته است ( صفحه پوشش در پشت پره ها قرار دارد ) و قسمت جلو پروانه با فاصله گرفتن از پوسته تلمبه و جريان مايع و ايجاد گردابي در داخل پوسته تلمبه، حركت مايع بطرف مسير دهش را فراهم مي سازد. با توجه به اينكه مواد جامد و رشته اي با پروانه تماس ندارند احتمال مسدود شدن اين نوع تلمبه ها بسيار كم است . تلمبه هاي مزبور از بازده كمي برخوردارند. 

رينگهاي سايشي

رينگهاي فرسايشي در محل تماس پروانه با پوسته تلمبه بكار گرفته مي شود، رينگ فرسايشي تنظيم فاصله مزبور را بعهده دارد و مانع چرخش آب طرف خروجي از تلمبه كه داراي فشار بيشتر است به محل ورودي تلمبه مي گردد. فرسايش رينگ مزبور معمولاً به جهت وجود مواد ماسه اي و يا بطوركلي موادي كه ايجاد فرسايش كرده و درون فاضلاب است صورت مي گيرد و همچنين سائيدگي ناشي از تماس رينگها با هم ( رينگ پروانه تلمبه ، رينگ متصل به پوسته تلمبه ) مي باشد در يك تلمبه با طراحي مناسب نبايد تغيير شكل محور تلمبه در حركت گردشي آن بيش از فاصله تنظيم شده بين دو رينگ باشد. رينگهاي فرسايشي ممكن است بصورت مجزا و يا درجا ساخته شود كه در مورد اول پس از فرسودگي آن به راحتي قابل تعويض است و در مورد رينگ درجا پس از آنكه فاصله پروانه با پوسته زياد گردد با تراشكاري محل مزبور و اضافه كردن رينگهاي فرسايشي براي پروانه و پوسته تلمبه دوباره شرايط مناسب را پيدا مي كند. حسب نوع پروانه ( بسته ، نيمه باز و باز ) نوع رينگهاي فرسايشي متفاوت است. در پروانه نيمه بسته بجاي رينگ فرسايشي صفحه فرسايشي كه بين لبه پروانه و پوسته در محل تماس قرار مي گيرد استفاده مي شود .

 

آب بندهاي مكانيكي در الكترو پمپهاي لجن كش

معمولاً  آب بندهاي مكانيكي از سه قسمت اساسي زير تشكيل مي شوند :

الف- مجموعه آب بند اوليه شامل يك قسمت متحرك (دوار) به نام حلقه آب بندي كه با حلقه ثابت در تماس بوده و همواره با محور، دوران مي كند و يك قسمت ثابت آب بند كه سطح تماس آن نشيمن ناميده مي شود و مي تواند آزاد باشد يا به محفظه آب بندي متصل شود.

ب- مجموعه آب بند ثانويه دو قسمت : يك قسمت بين حلقه ثابت و محفظه آب بندي قرار مي گيرد و براي آن معمولاً از اُرينگ، واشر يا V رينگ يا Wedgeها استفاده مي شود و يك قسمت كه بين حلقه متحرك و محور قرار مي گيرد و معمولاً از نوارهاي آب بندي براي آن استفاده مي شود.

ج- مجموعه قطعات فرعي آب بند مكانيكي نظير قطعه عينكي، عضو فانوسي شكل، خارها، فنرها و غيره جهت فشاردادن دو قسمت ثابت و متحرك استفاده مي شود.

آب بندها را به دو نوع خارجي و داخلي تقسيم مي كنند. در آب بندي هاي نوع خارجي، قسمت دوراني آب بند در خارج از محفظه آب بندي قرار مي گيرد. در اين حالت دو سطح ثابت (نشيمن) و دوراني آب بند تحت فشار سيال مورد پمپاژ قرار مي گيرند.

در آب بندهاي نوع داخلي قسمت دوراني در داخل محفظه آب بندي قرار مي گيرد. در اين حالت، فشار سيال مورد پمپاژ موجب فشرده شدن سطوح آب بندي مي شود.

آب بندهاي داخلي خود به دو نوع تقسيم مي شوند آب بندهاي متعادل نشده و آب بندهاي متعادل شده. هنگامي كه فشار كم باشد و سيال مورد پمپاژ قابليت روان كاري خوبي داشته باشد، نيروي وارده بر سطح تماس دو قسمت آب بند داخلي آسيبي نمي رساند. از اين رو، در اين گونه موارد از آب بندهاي متعادل نشده استفاده مي گردد. اما هنگامي كه فشار زياد باشد (بيش از 7 تا 10 اتمسفر) و همچنين اگر سيال مورد پمپاژ خاصيت روان كاري خوبي نداشته باشد، بايد از آب بندهاي متعادل شده استفاده كرد كه در آنها فشار وارد بر سطوح تماس آب بند كاهش داده مي شود. در اين آب بندها سطوح قرار گرفته در مقابل فشار به طريقي طراحي مي شوند كه نيروهاي  وارد بر سطح آب بندي كاهش يابد.اين آب بندها بازده بسيار خوبي در فشارهاي زيادي دارند، اما عملكرد آنها در فشارهاي كم (كمتر از 4 اتمسفر) مطلوب نيست، زيرا نيروي فشاري وارد به سطح آب بندي به شدت كاهش پيدا مي كند و آب بندي محور از بين مي رود.

آب بندهاي مكانيكي به سه گونه مورد استفاده قرار مي گيرند:

1- آب بندهاي ساده

اين آب بندها از يك سري اجزاء آب بندي معمولي تشكيل شده اند و به طور كلي در مواردي بكار مي روند كه سيال مورد پمپاژ قابليت روان كاري خوبي داشته باشد.

2- آب بندهاي دوتايي

آب بندهاي دوتايي از دو آب بند ساده تشكيل مي شوند كه يا به صورت پشت به پشت، و يا رو به رو، قرار مي گيرند. مورد اصلي كاربرد اين آب بندها به طور كلي در مواقعي است كه نتوان از سيال مورد پمپاژ براي روان كاري استفاده كرد (براي مثال در مورد سيالاتي كه داراي مواد جامد هستند، سيالات خورنده، سيالات لزج، مواد شيميايي، سيالاتي با درجه حرارت هاي زياد و گازها).

3-آب بندهاي پشت هم 

در اين نوع تنظيم، دو آب بند پشت سريكديگر به صورت سري قرار مي گيرند و به همين علت ضريب اطمينان بالايي را در هنگام كار راهم مي سازند. در اين صورت اگر يك آب بند آسيب ببيند، آب بند ديگر به كار خود ادامه مي دهد. همچنين اين آب بند، فشار آ ب بندي بيشتري را نسبت به آب بندهاي ساده ايجاد مي كند.

مصالح مورد استفاده در آب بندهاي نوع مكانيكي

جنس مصالح استاندارد به كار رفته دراجزاي اصلي آب بند، مانند بدنه آنها، فنر، پوسته فنر و ... بيشتر از فولاد ضد زنگ و برنز انتخاب شده و در مواردي كه مقاومت در مقابل خوردگي مطرح باشد، حتي از تيتانيوم نيز استفاده مي شوند.آلياژهاي مس نيز به علت ضريب هدايت حرارتي بالاي خود، در ساخت بدنه آب بند مورد استفاده قرار مي گيرند.

در جدول الف تعدادي از مصالح به كار برده شده در سطوح تماس دو قسمت آب بند (ساكن ومتحرك) همراه با محدوديت حاصل ضرب (فشار * سرعت)* و در جدول ب، تعداي از مصالح مورد استفاده در آب بندهاي ثانوي همراه با محدوديت درجه حرارت ارائه شده است.

 

 

محدوديت هاي 'PV' مواد تشكيل دهنده سطح در آب بندها

Bar metre/ Sec * مواد تشكيل دهنده سطح   

ساير مايعات آب و محلولهاي آبكي   

آب بندهاي متوازن شده آب بندهاي متوازن نشده آب بندهاي متوازن شده آب بندهاي متوازن نشده RSR/SSR1   

- 30 - 5.5 كربن/ فولاد ضد زنگ

Stainless steel/carbon   

- 36 - 23 كربن/ برنز

Lead bronze/carbon   

580 52 85 49 كربن/ استليت

Stellite/carbon   

- - 440 70 كربن/ اكسيد كروم

Chrome oxide/carbon   

420 88 250 36 كربن/ سراميك آلومينيوم

Alumina ceramic/carbon   

420 71 500 44 كربيد تنگستن/ كربيد تنگستن

Tungsten carbid/tungsten carbide   

1225 88 700 70 كربن/ كربيد تنگستن

Tungsten carbid/carbon   

*bar. m/s = 2855 lb/in2 . ft/min

جدول الف) محدوديت (v *p) در آب بندهاي متحرك و ساكن

(v *p) حاصل ضرب فشار وارده بر آب بند در سرعت محيطي سطح آب بند.

1- RSR : متحرك آب بند                    SSR : سطح ثابت آب بند

 

 

مواد آب بندي دما برحسب درجه سانتي گراد   

  حداكثر حداقل   

لاستيك با نيتريل بالا 120 30-   

لاستيك اتيلن پروپيلن 150 50-   

الاستومر ويتون فلورو 200 30-   

PTFE 250 100-   

پليمرهاي مقاوم در دماي بالا 300 100-   

الياف فشرده شده پنبه نسوز 400 100-   

مواد گرافيتي خالص 3000 200-

جدول ب) محدوديت درجه حرارت در آب بندهاي ثانوي

همان گونه كه ديده مي شود، سطح تماس قسمت ساكن آب بند، در بيشتر موارد از كربن ساخته مي شود كه خاصيت خود روان كاري و قابليت انتقال حرارتي خوبي دارد، اما جسم كم مقاومتي است كه در اثر ضربه هاي مكانيكي مي شكند.

طراحي ايستگاه پمپاژ

اطلاعات اوليه مورد نياز طراحي ايستگاه به شرح ذيل مي باشد .

1- مقدار فاضلاب ورودي به ايستگاه به حسب ليتر بر ثانيه (QA lit/s )

2- رقوم ورودي يا ارتفاع هندسي لوله ورودي به ايستگاه به مترm 

3- اختلاف ارتفاع هندسي ورودي و خروجي فاضلاب به متر m

4- فاصله بين ايستگاه و محل تخليه (طول لوله رانش )

جهت انتقال و رانش فاضلاب بايد مواردي به شرح ذيل بعنوان اصول پايه طراحي مد نظر قرار گيرد .

1- حداقل قطر اسمي لوله انتقال فاضلاب بايد DN=100 ميلي متر در نظر گرفته شود .

2- حداقل سرعت جريان در لوله ها براي جلوگيري رسوب ذرات جامد بايد 0.6 m/s  در نظر گرفته شود. در لوله هاي افقي و زانويي ها سرعت معادل 1.6 m/s وحداقل سرعت جريان در لوله هاي عمودي معادل 2.5 m/s در نظر گرفته مي شود .

3- حداقل شيب كف مخزن به سمت مركز 40  درجه در نظر گرفته شود تا از تجمع مواد جامد درحاشيه حوضچه جلوگيري شود . 

4- ظرفيت پمپ : در موارديكه ظرفيت توليد فاضلاب پائين باشد كمتر از QP (5 l/s) يا دبي پمپ بايد حداقل 5 ليتر بر ثانيه در نظر گرفته شود، در غير اينصورت QP يا ظرفيت پمپ معادل مقدار ظرفيت فاضلاب ورودي با 10% افزايش در نظر گرفته مي شود . در شرايط پيك توليد فاضلاب در ايستگاههاي دو گانه (2 پمپي) ، مقدار كل ظرفيت با افزايش 10% بايد بين دو پمپ تقسيم گردد تا راهبري ايستگاه اقتصادي شود .

انتخاب اقطار مناسب لوله ها

1- قطر اسمي لوله هاي رانش و شيرآلات با توجه به QP يا ظرفيت پمپ و ضوابط تعيين شده در بخش ظرفيت پمپ  مشخص گرديده است .

2- قطر لوله كالكتور با توجه به موارد ذيل تعيين مي گردد :

- حداقل سرعت جريان معادل 0.6 m/s

 - ظرفيت يك پمپ در حال كار 

- حداكثر ظرفيت چند پمپ در حال كار

- طول لوله و افت فشار ناشي از اصطكاك

كاربرد مواد مورد استفاده در ساخت بدنه پمپ ها

چدن ريختگي/فولاد (چدن ريختگي خاكستري) : آب، بخار، شرايط باز، حلالهاي خشك، مواد ارگانيك، اسيد سولفوريك قوي

چدن ريختگي/ فولاد (چدن ماليبل)

چدن ريختگي/ فولاد (چدن كروي (SG) ) : چدن خاكستري و كربن استيل براي استفاده در كاربردهاي آب دريا بدون محافظت (مانند حفاظت كاتديك يا پوشش) مناسب نيست.

چدن ريختگي / فولاد ( فولاد ريختگي/ فولاد فورج ) 

چدن ريختگي / فولاد (آهن آستنيتي) : آب دريا، آب شور، فاضلاب

فولاد زنگ نزن (مارتنزيتي) : معمولاً مقاومت خوردگي خوبي براي آب، بازها، برخي اسيدها و حلال هاي خشك دارند. سيالات فرآيندي نفت و گاز. نامناسب براي استفاده در آب دريا.

فولاد زنگ نزن (آستنيتي) : نوع 304 براي استفاده در آب دريا مناسب نيست. نوع 316 ممكن است در آب دريا استفاده شود ولي دچار خوردگي شياري مي شود مگر اينكه حفاظت گالوانيك شود. آلياژ 20 براي كاربردهاي اسيد سولفوريك و اسيد فسفريك استفاده مي شود.

فولاد زنگ نزن (دوپلكس) : مقاومت در برابر خوردگي بيشتر نسبت به 316 مخصوصاً در ترك خوردگي تنشي كلرايد.

فولاد زنگ نزن (سوپر آستنيتي) 

فولاد زنگ نزن (سوپر دوپلكس) : مقاومت خوردگي خوب براي محدوده وسيعي از مايعات شامل آب دريا، آب هاي توليد شده، آب نمك ها، اسيدهاي معدني و تيز.

آلياژهاي مس (برنج) : آب، بخار، نامناسب براي استفاده در آب دريا. 

برنزها (مفرغ) : عموماً مقاومت خوبي در آبها مانند آب دريا دارند.

برنزها (فسفر برنز) : براي بازهاي قوي نامناسب هستند. 

آب شور، آب دريا

آلومينيوم (آلومينيوم برنز) : نيكل آلومينيوم برنز مقاومت خوردگي خوبي در آب دريا دارد. در مواردي كه آب، ترش است يعني محتوي سولفيد هيدروژن است، نبايد استفاده شود.

آلومينيوم (نيكل) 

آلومينيوم (آلومينيوم و آلياژها) : معمولاً در واحدهاي شيميايي، استفاده نمي شود.

آلياژهاي نيكل (آلياژ 400) : عموماً مقاومت خوردگي خوبي براي محدوده وسيعي از اسيدها و بازها دارد.

آلياژهاي نيكل (آلياژ 625) : در برابر آب دريا و آب شور مقاوم است ولي خوردگي شياري در آن رخ مي دهد.

آلياژهاي نيكل (آلياژ 825) : مقاومت خوردگي شياري در آب درياي آن خوب است.

آلياژهاي نيكل (آلياژ بي -2) : در برابر بازهاي ارگانيك و نمك ها، سولفيد هيدروژن و برخي اسيدها مقاوم است.

آلياژهاي نيكل(آلياژ سي-276) : عمدتاً براي HCL در شرايط احياء استفاده مي شود.

مقاومت خوب در برابر محدوده وسيعي از آب ها و مواد شيميايي دارد.

تيتانيوم و آلياژها (تانتالوم) : براي محدوده وسيعي از اسيدها، بازها و آب دريا مناسب هستند. در شرايط احياء عملكرد وسيعي دارند.

مواد غير فلزي (جي آر پي) : براي آب، آب دريا مناسب است.

مواد غير فلزي (پي وي سي) : براي اسيدها و بازها استفاده مي شود.

مواد غير فلزي (پلي پروپيلن) : اسيدها، بازها، حلال ها و ساير مواد ارگانيك.

مواد غير فلزي (PDVF,FIB,PTFI ) : 

سراميك ها (پوشش رسوبي جامد) : براي نشيمن شيرها و رينگ سايشي پمپها استفاده مي شوند. در برابر محدوده وسيعي از مايعات، مقاوم هستند. بايد دقت داشت كه مواد داراي چسب براي كاربرد مورد نظر مناسب باشند.

پوشش ها (شيشه/ لعاب ) : همه شرايط به جز آب خالص، اسيد هيدروفوليك و بازهاي داغ .

پوشش ها (كائوچو، لاستيك طبيعي) : اسيدها و بازهاي غير اكسيد كننده 

پوشش ها (پلي پروپيلن ) : اغلب مواد ارگانيك، اسيدها وبازها

پوشش ها (PVDF,FIB,PTFI ) : سوراخ در پوشش ها ممكن است در اثر خوردگي شديد ايجاد شود. ضروري است كه سطح قبل از پوشش كاملاً آماده شده و بعد از پوشش، آزمايش شود.