آب و آبنما در پارك هاي شهري

آب به عنوان يكي از اساسي ترين عناصر براي ايجاد نشاط در زندگي شهري و شكل گيري فضاهاي سبز آن مورد استفاده قرار مي گيرد و شناخت ويژگي هاي آب و تشخيص معيارهاي مناسب به ارتقاء كيفيت آبنماها منجر مي گردد.

جلوه هاي متفاوتي از آب در پارك ها ارائه مي شود هركدام براساس بخشي از ويژگي هاي آن شكل گرفته است. براي ارتقاء كيفيت نمايش اين جلوه ها به اصول تاثير گذار در به وجود آمدن ويژگي ها مانند : فرم، رنگ و بافت ظرف در برگيرنده آب بايد توجه نمود. معيارهاي تاثيرگذار در طراحي آبنماها به صورت زير قابل دسته بندي هستند.

استخرها : غالباً به صورت سطوح بازتابنده كارايي دارند براي اينكه انعكاس هاي بهتري را توليدكنند مي بايست داراي عمق كافي و سطح منعكس كننده بسيار تراز باشد براي ديدن انعكاس شيء در آب از نقطه ديد مورد نظر محورهاي ديد مناسب وجود داشته باشد و ظروف آنها نيز به رنگ تيره باشد.

آبروها: براي بيان حركت و نيز عدم تمركز مفاهيم به كار مي روند تاثير حسي يك آبرو به حجم و شدت جريان آب و نيز به اندازه، شكل و شيب آبرو بستگي دارد. نمايش حركت آب بستگي به بستر آبرو و بيان كننده روحيات محيطي و نظرات طراح مي باشد.

آبشارها : نحوه فروريختن آب بستگي به حجم و شدت جريان آب شرايط لبه اي كه از آن فرو مي ريزد امكانات نامحدودي را عرضه مي كند با افزايش حجم آب جريان منظم تر شده نقش ساير متغيرها مانند شكل لبه كم رنگ تر مي شود.

آب نما : با شناخت قوانين فيزيكي رفتار آب و درك و نقش و تمثيل و ارتباط آن با انسان، آب را به درون معماري آوردند و آبنما بوجود آمده است. آبنما يكي ازعوامل تزئيني، تلفيقي و ارتباطي موثر در محيط و فضاي باغ است. آبنما نه تنها مكاني براي نگهداري آب بلكه براي به نمايش گذاشتن آن نيز مي باشد. نمايش آب در حالات گوناگوني از رنگ ظرف تا شيوه هاي ارائه را دارا مي باشد و ايجاد منظره هاي خاص براي انعكاس محيطي كه تواما درآن وحدت و كثرت تبلور مي يابد.

فواره ها : براي جلب توجه به نقاط خاص گاهي اوقات در محل برخورد محورهاي ديد نصب و ساير مواقع بصورت تنديسي براي تاكيد بر فضاهايي كه آن را در برگرفته اند بكار ميروند فواره ها به ندرت در زمينه هاي پرحركت مورد استفاده قرار مي گيرند زيرا در رقابت با زمينه تاثير بصري آنها كاهش مي يابد. اگر در حالي كه با فواره ها كار مي كنند درجه حرارت هواكاهش يابد، يخ هاي پديدآمده شكل هاي جالبي را به وجود خواهند آورد. رقص هماهنگ نور و آب در فواره ها مي تواند همچون صحنه نمايش جاذب باشد. صدايي كه آب توليد مي كند نيز مانند مفاهيم خالص بصري آن تنوع دارد. آب با برخورد بامانع و يا زمان عبور از روي سطوح ناهموار و يا ريزش بر روي خودش ايجاد صدا مي كند توجه به مفاهيم صوتي آب از اهميت زيادي برخوردار است. اگر صدا خيلي كم باشد مي تواند حتي ناراحت كننده شود مثل چكه شيرآب، صداي زياد درفضاهاي محدود كه بيش از تحمل فضاست، مبتذل جلوه مي كند.